پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

زمانی که مهاجرانی وزیر شد، مرحوم سیف الله داد را معاون سینمایی کرد. وقتی که او می‌خواست مسوولیت معاونت سینمایی را قبول کند، چقدر مرحوم علی صفایی حائری (عین- صاد) به ایشان گفت که آقای داد! در دوران گذار خوب نیست که شما این مسوولیت را قبول کنید.

هزینه‌های فیلمسازی در ایران طی سالیان اخیر، همواره به یکی از بحث‌های داغ میان فعالان و رسانه‌های این جریان تبدیل شده است. از زمانی که هزینه‌های فیلمسازی در اوایل دهه 90 به 300 میلیون تومان برای یک درام آپارتمانی افزایش پیدا کرد و خیلی زود در عرض دو سال، این رقم، حرف‌وحدیث‌های میلیاردی را پشت‌سر خود شنید تا امروز که شنیده می‌شود با بالا رفتن هزینه‌های دلار و البته شخصی شدن میزان دستمزدها، علی‌الخصوص از جانب بازیگران، هزینه تولید یک فیلم معمولی بدون پروداکشن سنگین، به چند میلیارد می‌رسد، این سوژه همواره مورد علاقه رسانه‌ها و حتی مخاطبان سینمایی و مردم عادی بوده است. بلبشویی که طی ماه‌های اخیر، شایعاتی مبنی‌بر درخواست برخی بازیگران برای دریافت دستمزد خود به دلار یا دو برابر شدن میزان دستمزد آنان به گوش می‌رسد اما این صحبت‌ها هیچ‌گاه با آمار و مستند ارائه نشد و تنها روی کاغذ، تعجب بسیاری را برانگیخت.

«دستورالعمل درجه‌بندی گروه سنی فیلم های سینمایی» همزمان با روز ملی سینما، ابلاغ شد.

رسول صدرعاملی درخصوص علت نادیده گرفتن «لاتاری» بیان داشت: «لاتاری آزارمان داد. قصه و تم فیلم، همه هیئت داوران را آزار داد. فیلمبرداری، طراحی صحنه و لباس، تدوین و… باید در خدمت کارگردان باشد و اگر نباشد بهترین کارگردانی و نورپردازی‌ها اشتباه است.»

فروش بی‏نظیر فیلم‏های روی پرده و تجربه رقم 170 میلیارد تومانی در گیشه سال 95 همه معادلات بازار سینما را در آستانه تغییرات گسترده قرار داد. افزایش جالب توجه تمایل تهیه ‏کنندگان و سرمایه ‏گذاران بخش خصوصی به ساخت فیلم در همین سال، نوسازی برخی سینماها، افزایش تعداد سانس‏های نمایش، کلید خوردن ساخت مجموعه‏ ها و پردیس‏های سینمایی جدید و... همه از مواهب رشد خیره کننده بازاری بود که فروش سالانه‏اش در چهار سال اخیر به میانگین 50 میلیارد تومان هم نمی‌رسید ولی به یک باره در سال 95 رکورد شکست و در کمتر از 12 ماه بیش از 170 میلیارد تومان فروخت.